Przejdź do zawartości

Gliese 357

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gliese 357
ilustracja
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Hydra

Rektascensja

09h 36m 01,637s[1]

Deklinacja

−21° 39′ 38,88″[1]

Paralaksa (π)

0,105883 ± 0,000057[1]

Odległość

30,804 ± 0,017 ly
9,4444 ± 0,0051 pc

Wielkość obserwowana
(pasmo V)

10,906m[1]

Ruch własny (RA)

138,694 ± 0,100 mas/rok[1]

Ruch własny (DEC)

−990,311 ± 0,083 mas/rok[1]

Prędkość radialna

−14,478 ± 0,0010 km/s[1]

Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdy

czerwony karzeł

Typ widmowy

M2,5 V[1]

Masa

0,342 ± 0,011[2] M

Promień

0,337 ± 0,015[2] R

Gęstość

13 600 +1400−1600 kg/m³[3]

Metaliczność [Fe/H]

−0,12 ± 0,16[2]

Wielkość absolutna

10,91m[4]

Jasność

0,01591 ± 0,00036 L[3]

Okres obrotu

78 ± 2[3] d

Prędkość obrotu

<2,0 km/s[3]

Temperatura

3505 ± 51 K[3][2]

Charakterystyka orbitalna
Krąży wokół

Centrum Galaktyki

Półoś wielka

11 482[4] pc

Mimośród

0,4104[4]

Alternatywne oznaczenia
2MASS: J09360161-2139371
Katalog Hipparcosa: HIP 47103
LHS 2157, TOI-562

Gliese 357gwiazda w gwiazdozbiorze Hydry. Znajduje się w odległości około 31 lat świetlnych od Słońca. Ma układ planetarny.

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Jest to czerwony karzeł, gwiazda ciągu głównego o typie widmowym M2,5[1]. Ma temperaturę około 3505 K i jasność 1,6% jasności Słońca; jej masa i promień są oceniane na ok. 34% masy i promienia Słońca[3]. Gliese 357 cechuje wyjątkowo niska aktywność w zakresie promieniowania rentgenowskiego, co wskazuje, że ma ona co najmniej 5 miliardów lat[5].

Układ planetarny

[edytuj | edytuj kod]

W 2019 roku ogłoszono odkrycie trzech planet okrążających tę gwiazdę, spośród których najbliższa (GJ 357 b) przechodzi przed tarczą gwiazdy. Dwie pozostałe planety wykryto dzięki pomiarowi zmian prędkości radialnej gwiazdy. Planeta c nie tranzytuje, nie wiadomo, czy obserwowalne są przejścia planety d, ale prawdopodobieństwo tranzytu jest niskie. Najbliższa gwieździe planeta GJ 357 b ma rozmiary i masę podobne do Ziemi, a jej tranzyty dają wyjątkową okazję do zbadania atmosfery takiej planety. Pozostałe dwie planety są masywniejsze, są to zapewne tzw. superziemie, chociaż zewnętrzna planeta d może być także tzw. mini-Neptunem, małą planetą gazową. Ten obiekt krąży w obrębie ekosfery gwiazdy[3]. Dociera do niej strumień promieniowania równy 0,38 docierającego do Ziemi, a planeta ma współczynnik podobieństwa do Ziemi równy 0,58[6].

Towarzysz Masa
[ M🜨 ]
Promień
[ R🜨 ]
Nachylenie orbity
[ ° ]
Okres orbitalny
[ d ]
Półoś wielka
[ au ]
Ekscentryczność
b[3][2] 1,84 ± 0,31 1,217 +0,084−0,083 89,12 +0,37−0,31 3,93072 +0,0008−0,0006 0,035 ± 0,002 0,047 +0,059−0,047
c[3][7] >3,40 ± 0,46 9,1247 +0,0011−0,0010 0,061 ± 0,004 0,072 ± 0,0053
d[3][8] >6,1 ± 1,0 55,661 ± 0,055 0,204 ± 0,015 0,033 +0,057−0,033

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i L 736-30 w bazie SIMBAD (ang.)
  2. a b c d e GJ 357 b w serwisie The Extrasolar Planets Encyclopaedia (ang.)
  3. a b c d e f g h i j R. Luque i inni, Planetary system around the nearby M dwarf GJ 357 including a transiting, hot, Earth-sized planet optimal for atmospheric characterization, „Astronomy and Astrophysics”, 628, 2019, A39, DOI10.1051/0004-6361/201935801, arXiv:1904.12818 (ang.).
  4. a b c Anderson, E., Francis, C.: HIP 47103. [w:] Extended Hipparcos Compilation (XHIP) [on-line]. VizieR, 2012. [dostęp 2021-03-23]. (ang.).
  5. D. Modirrousta-Galian i inni, GJ 357 b A super-Earth orbiting an extremely inactive host star, „Astronomy and Astrophysics”, 641, 2020, A113, DOI10.1051/0004-6361/202038280.
  6. The Habitable Exoplanets Catalog. [w:] Planetary Habitability Laboratory [on-line]. University of Puerto Rico at Arecibo, 2020-10-05. [dostęp 2021-03-23]. (ang.).
  7. GJ 357 c w serwisie The Extrasolar Planets Encyclopaedia (ang.)
  8. GJ 357 d w serwisie The Extrasolar Planets Encyclopaedia (ang.)